“Je kan tot woensdag de auto van mijn vrouw gebruiken”, zei mijn buurman laatst. “We zijn toch weg, dus geen enkel probleem.” En ineens reed ik een paar dagen in een mooie BMW. Een 1 serie, terwijl ik met een schuin oog keek naar die prachtige BMW 5-serie waar de buurman zelf in rijdt. Zeker een drie keer zo grote auto. Onder mijn dankbaarheid voelde ik toch een klein steekje, wat me op de vraag bracht waarom hij sprak over ‘de auto van mijn vrouw’ en niet over ‘onze kleine auto?”.
Ongeveer twintig jaar geleden kocht ik samen met mijn vrouw twee mountainbikes. Handgemaakt, wat betekende dat de kale frames werden afgemonteerd met een onderdelen-serie naar keus. Ik liet op mijn fiets een betere serie monteren dan op die van mijn vrouw. En voor mijzelf kon ik dat heel goed motiveren, maar ik overlegde het niet, vroeg haar niet wat zij wilde. Toen we de fietsen ophaalden en mijn vrouw de verschillen zag, moest ze ironisch lachen en ik voelde me betrapt.